| Een moreel dilemma... Albert Heijn, Michael Jackson en de confrontatie met het antisemitisme van de filosofie, politiek en religie |
| Publicatiedatum: vrijdag 12 april 2019 |
Auteur: Opperrabbijn R. Evers | 1.540 keer gelezen |
|
|
| Opperrabbijn R. Evers, Maatschappij, Antisemitisme binnenland, Antisemitisme buitenland » |
|
|
 Albert Heijn wil muziek Michael Jackson uit winkels bannen. Een moreel hoogstandje eindigt breed beschouwd in een teleurstellende selectieve huichelarij wanneer het op antisemitisme aankomt.
In de nieuwsmedia maakte Albert Heijn op 19 maart bekend mogelijk geen muziek van Michael Jackson meer te willen draaien. De aanleiding vormen onthullingen in de documentaire Leaving Neverland. Het motto luidt, dat muziek niet aanstootgevend moet zijn hoewel nog niemand over Michael Jacksons muziek geklaagd had. Ook musea verwijderen zijn schilderijen en verschillende radiozenders zijn ook met Michael Jackson gestopt. Voorkomen is beter dan genezen moet men gedacht hebben.
Natuurlijk speelt hier ook een duidelijk moreel element. Men speelt geen muziek van mensen die zich heel slecht gedragen hebben tegenover andere mensen.
Ik vind dit zeer terecht. Het toont begrip voor de slachtoffers van misbruik en is een moreel hoogstandje. Chapeau!
Minder positief ben ik gestemd over vele andere gebieden waar men zeer slechte mensen, die de meest vreselijke dingen hebben beweerd, nog steeds viert en waardeert zonder ook maar de minste acht te slaan op hun zeer kwalijke uitspraken.
Onlangs lanceerde mevrouw Laurie Shrage, hoogleraar filosofie (Florida International University), de volgende vraag: ‘Moeten we denkers als Kant, Voltaire en Hume blijven onderwijzen zonder de schadelijke vooroordelen te noemen die zij hebben helpen legitimeren?’
Een interessante vraag waarbij maar weinigen hebben stilgestaan, zelfs niet in dit ‘deugtijdperk’ waarin iedereen en alles politiek en anderszins correct geacht wordt te zijn.
Zo meende Kant dat Joden minderwaardig waren en dat dit onveranderlijk was. Ook de verlichte Franse vrijdenker Voltaire zei over de Joden veel afschuwelijks, zoals: “U vindt in hen niets anders dan een dom en barbaars volk, dat van oudsher de smerigste gierigheid en het weerzinwekkendste bijgeloof verenigt en dat de onbedwingbaarste haat koestert jegens alle volken, die het tolereren en verrijken…Men moet ze nochtans niet verbranden” (sic!)).
Voltaire dacht dat de joden directe afstammelingen van Adam waren. Deze ‘Adamieten’ zouden het echte Westen, de zogenaamde preadamitische beschaving (waarmee Voltaire op de Helleense beschaving zou doelen) besmetten met Bijbelse immoraliteit.
Het antisemitisme past niet binnen een wetenschappelijke of sociologische theorie. Het lijkt ook niet veel te maken te hebben met religie of religieuze overtuiging. In de twintigste eeuw waren het voornamelijk a- of antireligieuze regimes, die vreselijk onder de joden huishielden.
Ik heb over deze morele deugdelijkheid veel gesproken met aanhangers van een kerkvader die zo ongeveer de blauwdruk voor de vernietiging van de joden door Hitler schreef. Zijn aanhangers in Nederland gaven inderdaad toe dat deze kerkvader zijn schaduwzijden had maar dat leek niet af te doen aan zijn positieve kanten.
Een zeer vooraanstaande Duitse politicus werd onlangs gevraagd waarom hij altijd meestemde met de resoluties tegen Israel in de Verenigde Naties. Hij meende dat dat belangrijk was om in gesprek te blijven met de Arabieren. Gelukkig dat deze man eerlijk zei wat hij dacht. Dan weten wij ook wanneer wij onze biezen moeten pakken.
Kennelijk kan dit allemaal in de religie, politiek en filosofie. Maar vanaf heden niet meer bij de Albert Heijn om de hoek.
Meten we altijd met twee maten? Ja natuurlijk. Misschien zou het een goed idee zijn om Mein Kampf maar niet meer te verkopen. De auteur was ook niet helemaal fris. Maar gelukkig werd zijn werk geannoteerd en toen was het weer acceptabel in Nederland. Wat een testimonium paupertatis, wat een geestelijke armoede, wat een teleurstellende huichelarij...
|
|
|