Overeenkomstig een mogelijke interpretatie van de manier waarop oude commentatoren G-d en de natuur beschrijven, kan de wereld tegelijkertijd jong en oud zijn.

Eén van de meest opvallende tegenstellingen tussen Tora en wetenschap is de leeftijd van het universum. Is het miljarden jaren oud, overeenkomstig de wetenschappelijke gegevens, of is het enkele duizenden jaren oud, overeenkomstig de Bijbelse gegevens. Wanneer we de generaties van de Bijbel bij elkaar optellen, komen wij vandaag op 5766 jaar, terwijl de Hubble telescoop of de telescopen in Hawaii aanduiden dat het univer­sum 15 miljard jaar oud is.

Laat mij van begin af aan iets duidelijk maken: De wereld kan heel goed maar zo'n kleine 6.000 jaar oud zijn. Het is mogelijk dat G-d de fossielen in de grond gestopt heeft en wat gegoocheld heeft met het licht dat ons van veraf gelegen melkwegstelsels bereikt, opdat de wereld er miljarden jaren ouder uit zou zien dan hij in werkelijkheid is. Er is absoluut geen manier om te bewijzen dat dit niet waar is. G-d is oneindig  en kan de wereld op deze manier geschapen hebben. Er is echter ook een andere benadering die ook in overeenstem­ming is met de beschrijving van G-d en de natuur door klassieke commentatoren. De wereld kan zowel jong als oud tegelijk zijn. In het volgende wil ik deze mogelijkheid volgen.

Om dit schijnbare conflict op te lossen, is het interessant om te kijken naar de historische trend in kennis, want absolute bewijzen zijn niet te verwachten. Maar wat wel mogelijk is, is om te kijken hoe de wetenschap het beeld veranderd heeft, in vergelijking met het onveranderde beeld van de Tora. Ik weiger om moderne Bijbelcommentaren te gebruiken, want die kennen reeds de moderne wetenschap en wordt daar altijd door beïnvloed. De neiging bestaat om de Bijbel om te buigen, zodat hij bij de wetenschap past.

Dus de enige gegevens die ik gebruik als Bijbelcommentaar, zijn de klassieke commentaren. Dat betekent de tekst van de Bijbel zelf (± 3300 jaar geleden), de vertaling van Onkelos in het Aramees (100 GJ), de Talmoed (omstreeks het eind van de zesde eeuw samengesteld) en de drie belangrijkste Tora-commentatoren. Er zijn vele, vele commentaren, maar boven aan de top van de berg staan er drie die door iedereen geaccepteerd zijn: Rasji (11e eeuw, Frankrijk), die de eenvoudige verklaring van de tekst geeft, Maimonides (12de eeuw, Egyp­te) die de filosofisch aspecten beschrijft en Nachmanides (13de eeuw, Spanje), een van de vroegste kabbalis­ten.

Deze oude commentaren waren reeds lang geschreven voordat Hubble een vonkje was in de ogen van zijn grootouders. Dus er bestaat geen kans dat enige van de moderne wetenschappelijke theorieën die oude begrippen beïnvloed heeft.