Joseef maakt zich bekend
Vs. 45:3:…’anie joseef ha’od ‘avie chaj? Ik ben Joseef, leeft mijn vader nog?...Chafetz Chajim leert dat Hasjems Plan voor de broers in een keer in perspectieven valt. Zo zal er ook een tijd komen dat Hasjem Zichzelf bekend maakt: Anochie Adonaj Elohiem! De sluier zal van onze ogen worden afgehaald. Zodat wij alle gebeurtenissen in de geschiedenis voor ons duidelijk zal worden.

vs. 4..ĝesjoe-na’ elaj…komt toch (tot mij) dichterbij. “Na’” is een zachte en smekende uitdrukking en toen toonde Joseef de broers dat ij besneden was (Bereesjiet Rabba 93). Daarnaast was het een geruststelling dat niet zij Joseef naar Egypte – maar hasjem – hebben uitgezonden. Ze hoefden niet gestressed te zijn, want het was Hasjems idee om Joseef naar Egypte te sturen zodat hij levens zal redden. Joseef was zijn instrument. Iedereen moest bewoner van Egypte worden, zoda Hasjem Zijn Plan kon ontvouwen.
Normaliter zouden zij in ijzeren boeien als slaven naar Egypte afgevoerd worden. Hasjem koos ervoor – ten behoeve van Ja’aqov – om een monder harde manier van geweld te gebruiken om tot Zijn doel te komen. Hij stuurde Joseef om de weg klaar te maken en om voor hun eer te zorgen.

vs. 10…ĝosjen…Gosjen…Joseef koos voor zijn familie voor Gosjen omdat hij hen van het immorele leven en afgoderij van Egypte te houden. Daar konden zij ook vrijuit hun vak als schaapsherders uitvoeren. De Egyptenaren stonden (47:6) vijandig tegenover schaapsherders, omdat in Egypte o.a. het lam als god werd vereerd. Gosjen – met de hoofdstad ramses – was het beste en meest vruchtbare stuk land van Egypte.

vs. 12…kie-fie hamedaber ‘alejchem…dat mijn mond het is die tot jullie spreekt…. De broers waren overdonderd. Herkenden zij Joseef niet? Daarom zei Joseef dat het zijn mond die tot hen spreekt. De meeste commentatoren veronderstellen dat Joseef Hebreeuws sprak, een in Egypte onbekende taal. RaMBaN is daar niet mee eens. De hogere klassen in Egypte zouden absoluut de Hebreeuwse taal gekend hebben, omdat het een taal van een buurland is. RaMBaN denkt dat Joseef vanuit zijn functie zijn beloften benadrukte.

In vs. 14 huilt Joseef aan de hals van Benjamin. Dit keer huilt hij van verdriet in plaats van vreugde (vs. 2). Hij huilde om hun erfdelen. De twee Miqdasjot (Tempels) die in Jeroesjalajiem stonden (Jeroesjalajiem behoorde tot de stam van Benjamin) werden verwoest en de Misjkan (Tabernakel) van Sjilo die tot het erfdeel van Joseed behoorde, werd ook verwoest (Meg. 16b; Bereesjiet Rabba 93). Volgens de Zohar huilde Joseef ook om zijn broers omdat Joseef de verstrooing van de tien stammen voorzag, die zouden op gaan in de volkeren.

vs. 16…wajjitav be’ejnej par’oh… en het was goed in de ogen van par’oh…. Par’oh was blij dat de stigma van een ex slaaf en ex veroordeelde van Joseef af was, nu het bleek dat Joseef uit een respectvolle en prominente familie kwam (RaMBaN). Sforno voegt als commentaar toe dat par’oh van uit ging nu Joseefs familie ook in Egypte kwam wonen, dat Joseef zichzelf niet meer als allochtoon zou zien en daarom nog meer toegewijd aan Egypte zou zijn.

vs. 22…lechoelam natan… oevinjamin natan… aan hen alen gaf hij… maar aan Benjamin gaf hij… de broers kregen chique kleding – twee verschillende – (Ibn Ezra), maar Benjamin kreeg wel vijf setjes (vs. 22) met heel veel geld. Megillah 16b vraagt zich vervolgens af waarom Joseef – zelf slachtoffer van jaloerzie – dit kon doen. Het legt ons uit dat Joseef zinspeelde naar het toekomstige succes van de Benjaminiet Mordechaj die vijf koninklijke gewaden van koning Achosjwerosj ontving (Ester 8:15).

Ja’aqov wordt op de hoogte gebracht