Zegen en vloek op de bergen Gerizim en Eval
Zodra de Joden het Land zouden betreden, moesten zij zich verzamelen op de 2 bergen (11:29-30) om de Tora opnieuw te accepeteren. Daar zullen 12 geboden opgenoemd worden en het volk zou dan publiekelijk erkennen dat er zegen op hen rust die de geboden naleven, maar ook een vloek voor degene die het nalaten. Zes stammen zou gaan staan op de ene berg en de andere zes stammen op de andere berg. De stammen ‘Aron, de Kohaniem en de ouderen van de Levi’iem zouden tussen deze twee bergen komen te staan. De Levi’iem zouden luid de zegeningen en vervloekingen op noemen en de stammen zouden op de bergtoppen “Amen” roepen. M.a.w. de gehele entrence in het Beloofde Land zou één grote belofte en erkenning van het Verbond zijn. Dit is – zoals de Tora ons leert – de gehele essentie van het Joodse volk. ZoaMenasseh en Efrajiem zijn de gecobineerde stammen die de stam Joseef vertegenwoordigen.
Deze twaalf onderwerpen van zegen en vloek zijn de soort overtredingen die overtreders geheimelijk kunnen doen. Door ”Amen” te roepen, procameert het volk – zo leert RaSjBaM - dat de straffen voor geheime, afschuwelijke zonden aan Hasjem wordt toevertrouwd. Het gehele volk zal beroep doen op het Land door aan te kondigen dat er geen tegenstrijdigheden tussen publiek en privézedelijkheid kunnen zijn. Een volk dat stiekem geheime zonden accepteert, zal onvermijdelijk aftakeling in zijn morele integriteit ondergaan.
Sforno geeft aan dat deze twaalf geboden gericht zijn op de zonden die door machtige en invloedrijke mensen gedaan worden. Zij leven boven de wet. Dienovereenkomstig wilde Mosje een duidelijke verklaring van het volk dat zij zulk soort gedrag verachten en wilt dat daar wel degelijk gepaste straffen op zulk gedrag moeten volgen.
|