Ging het nou om Canaaieten of Amalekieten?
Barmidbar/Num. 21: 1 t/m 3 spreekt over de Canaaitische koning Arad die een Israëliet gevangen nam. Rashi legt uit dat Israel als gevolg hiervan de Amalekieten vernietigde. Hoe kan het dat de Torah spreekt over de Canaaieten en dat Rashi spreekt over Amalekieten?
Rashi legt uit dat ze spraken als Canaaieten (het ging ze om land), maar hun daden waren als Amalek (ze waren uit op de vernietiging van de Joden).
Aankomende Sjabbes is het precies vijf jaar geleden dat Gilad Shalid gevangen genomen werd. De Palestijnen zeggen dat het gaat om land gaat, maar het gaat ze om de vernietiging van de Joden. Het is als het hedendaagse antisemitisme. Ze zeggen dat het gaat om het 'wangedrag' van Israel, maar het gaat ze om de vernietiging van de Joden.
De Torah is geen geschiedenisboek
Het volk klaagde over het manna. Rashi legt uit dat het manna 'licht' voedsel was, wat makkelijk te verteren was. Men hoefde geen 'grote' boodschap te doen. Het volk klaagde omdat ze bang waren dat hun ingewanden zouden ontploffen. Ze waren al ruim 39 jaar niet naar het toilet geweest.
In Devarim 23:14 spreekt Torah over het feit dat de mensen een spade moesten meenemen wanneer ze hun behoeften gingen doen buiten het kamp. Hoe is dit mogelijk wanneer ze geen 'grote' boodschap hoefde te doen?
Het antwoord is dat het volk soms eten kocht van bedoeïenen. Dit voedsel was niet zo licht als manna.
|