„... en dan zul je je voedsel eten tot verzadiging en je zult veilig wonen in je land" (Wajjikra 26:5).

Deze tweede parasja die wij deze week lezen, begint met de beschrijving van de grote overvloed die Hasjem ons zal zenden, wanneer wij Tora zullen volgen. De Tora zegt dat wij dan een overvloed aan brood zullen hebben en veilig in ons land zullen wonen. Onze Geleerden leren ons, dat wanneer wij genoeg te eten hebben, wij geen behoefte zullen hebben om ons geluk in andere landen te zoeken; we zullen dan gelukkig zijn in ons eigen land. Zo ook zullen wij dan vrede en rust hebben in ons land, omdat een belangrijke bron van conflict tussen volken (zowel als tussen man en vrouw) een gebrek aan levensonderhoud is. Wanneer men genoeg heeft om van rond te komen, is er minder reden om jaloers te zijn op anderen.

De pasoek zegt: „... en dan zul je je voedsel eten tot verzadiging..." Rasji verklaart: „Men zal weinig eten en toch verzadigd zijn, want het wordt gezegend in zijn ingewanden." Maar de verzen 3 en 4 beloven dat er veel opbrengst van de velden en vruchtenbomen zal zijn, een overvloed aan voedsel, genoeg om te eten. Waarom hebben we dan die extra zegen nodig, zodat we al tevreden zijn met een beetje voedsel?

Hiervan kunnen wij leren dat veel te eten hebben, is niet alles. Het betekent niet dat je daarmee verzadigd bent. Het fysieke gevoel dat wij hebben is een aparte zegen van Hasjem. Er zijn ongelukkige mensen die veel kunnen eten maar zich toch niet verzadigd voelen. Wij moeten deze eenvoudige zegen appriciëren, dat wanneer wij eten, wij ons ook verzadigd voelen. De Tora voegt hieraan toe dat je niet alleen verzadigd voelt als je veel eet, maar dat dit ook kan als je weinig eet. Zonder die realisatie kan iemand veel eten en toch niet verzadigd zijn. Hoe talrijk zijn Hasjems geschenken aan ons. Laten wij ze niet zonder meer aannemen, maar onze dankbaarheid daarvoor tonen.