|
Van het egocentrische naar zelfopoffering en empathie; van Chanoch naar Mosje
Van een van onze rabbijnen geleerd:
Vier karakters zien wij tussen Chanoch, Noach, Avraham en Mosje Rabbenoe. Wij mogen proberen onze karakters in vier stappen - volgens de voorbeelden van deze vier mannen - verfijnen:
- Chanoch (622 na de schepping): dan ben je nog egocentrisch. Chenoch ergerde zich enorm aan zijn omgeving, die aan het afdwalen waren. Hij zonderde zich af en woonde in een grot, waardoor hij niets voor een ander kon betekenen. Hij werd slechts 365 jaar toen Hasjem hem meenam, zodat hij door zijn egocentrische karakter niet vatbaar zou worden voor de afgoderij. Zijn fout was dat hij geen invloed op zijn omgeving heeft uitgeoefend.
- Noach (1056 na de schepping): Noach bekommerde zich om anderen. In het jaar 1535 kreeg Noach van Hasjem de opdracht de Teva (Ark) te bouwen. Hij deed hier 120 jaar over. In die 120 waarschuwde Noach de mensen dat er iets vreselijks op komst was. Maar, zo zegt de Zohar, hij dawnde niet voor hun behoud! In die 120 was er géén één Baal Tesjoeva'. Alleen Noach en zijn familie waren de enige mensen in de Teva. Zijn fout was dat hij niet naar het resultaat van zijn woorden heeft gezocht!
- Avraham (1948 na de schepping): Avraham dawende voor het behoud van Sodom en Gemorra. Hij liet als eerste Hebreeër zien wat het woord 'Hebreeër' inhoudt: heber; oever. Joden moeten tov de wereld op de ene oever staan en de niet-Joden staan op de andere oever. Hij deed dit door Hasjem bij anderen bekent te maken. Hij durfde tegen Hasjem in te gaan mbt het lot van S&G. Toen hij uit zijn land trok om Hasjem's opdracht invulling te geven door naar Erets Jisrael te trekken, nam hij veel baalei tesjoeva' mee. Avraham zocht weliswaar naar het resultaat van de mensen maar stopte met dawnen toen Hasjem bij Zijn besluit bleef.
- Mosje (2348 na de schepping) ging verder dan alleen dawnen toen het volk de Eigel Hazahav aanbaden. Toen Hasjem hen wilde vernietigen en van Mosje's afstammelingen een nieuw volk wilde maken, dawende Mosje door en zei zelfs dat hij uit de Sefer Hachajiem gehaald wilde worden als het volk vernietigd zou worden. Van Mosje leren wij zelfopoffering voor ons volk en de empathie.
|