| Parasja / Kie Tisa / Commentaar |
Overzicht | Inzicht | Haftara | Commentaar |
| Sjemot/ Exodus 30:11-34:35 | door: Devorah, Joel Nesanel von Schukkman en Alexander Chaim |
In ontkenning
Hieruit leren we een hele belangrijke les over Am Yisroel, dat keer op keer herhaald zou moeten worden. De naam van G-d en Am Yisroel (het Joodse volk) is direct aan elkaar verbonden. Het is een verbinding dat niet verbroken kan worden. Dit is waarom de vernedring van het Joodse volk, een vernedering van Hashem is, en de ‘verhoging’ van het Joodse volk een heiliging van Hashems naam.
Diep van binnen hebben de goyim altijd gevoeld dat het Joodse volk verbonden zijn aan de ware G-d. Het is echter moeilijk voor hen om hiermee om te kunnen gaan. Ze hebben altijd geprobeerd om dit te ontkennen, maar precies hun (soms zelfs hysterische) ontkenningen bewijzen ons punt. Hun obsessieve haat naar Joden toe en hun pogingen om de plaats van het Joodse volk als ‘de uitgekozenen’ in te nemen. Dit zien we al van Esav naar Farao, naar Nebudchadnezar tot aan het Christendom, zelfs tot aan de Nazi’s en de Arabieren van vandaag de dag. Dit alles is bewijs dat hun geweten hen geen rust geeft. Dit is dan ook de diepere betekenis van, “Esav haat Yaakov,” dat zich vandaag uit in anti-semitisme.
Dit is waarom wanneer Joden zwak en onderdrukt worden de goyim zich als overwinnaars voelen. Faro keek er zo naar toen hij de Bnei Yisroel onderdrukte, de Romeinen zagen de vernietiging van de Beis Hamikdash als een overwinning op de G-d van Israel, en ook zo hebben de Christenen vanuit hun theologisch standpunt het Joodse lijden in deze lange golus, ballingschap verklaard.
Het is haast een natuurwet dat G-d vast heeft gesteld vanaf het begin van de schepping: het is een deel van de oneindige en strijd van de mensheid: zal men de G-d van Israel erkennen of niet….
|
|