Het is onmogelijk de mysterieuze man, ‘Leraar van de Gerechtigheid' te identificeren. De sekte van Qumran zien hem als de stichter of minimaal moet hij de voornaamste inspirator geweest zijn. Het rest ons af te vragen wie die man geweest is en wat er zo bijzonder aan hem was. Het zou Onais geweest kunnen zijn, die in de tijd van Pompeus' overheersing van Israël leefde.

Josephus schrijft over hem en de Talmoed spreekt ook over hem. Het is moeilijk die Leraar van de Gerechtigheid te achterhalen. Het zou misschien mogelijk zijn, wanneer wij ons erin slagen de identiteit van de tegenstander en de vervolger van de Leraar en zijn volgelingen aan het licht te brengen: de Slechte Priester. De Slechte Priester moeten we in de hasmoneese vorsten vinden, maar wie is het? Jonathan (164-142 v.d.g.j.), Alexander Janneus (103- 76) of Hyrcanus (67- 40) of andere vorsten. Sekte van Qumran werden achtervolgd door verschillende hasmoneese vorsten. Daniël ontleende de Bijbelse term Kittim, die de commentaar op Habakoek onomstotelijk de Romeinen aanduidt. In oudere documenten zou het heel goed op andere vijanden kunnen slaan, bijvoorbeeld de Seleucidische legers. Tenslotte de uitdrukking ‘Het Nieuwe Verbond in het Land Damascus' (de benaming van de gemeenschap in het geschrift wordt genoemd) wijst volgens de meeste geleerden op een ballingschap van de sekte in Syrië. Het is heel goed mogelijk dat ‘het Land van Damascus' eenvoudigweg de woestijn van Qumran aanduidt, omdat deze woestijn een land is van ballingschap in vergelijking met Jeroesjalajiem.  Wat wij wel weten is dat de beweging, waaruit het Essenisme ontstaan is, samenviel met de makkabeese opstand. Het is niet duidelijk wanneer de Essenen tot een aparte sekte geworden zijn. De Leraar van de Gerechtigheid zal naar waarschijnlijkheid tussen 150-110 v.d.g.j. geleefd heeft. Het is waarschijnlijk dat hij als martelaar is omgekomen, maar zeker is het niet.