Klik HIER voor de vergroting van de afbeelding

In het Westen wordt steeds opnieuw het sprookje van het kwade christendom en de goede islam verteld. Daartoe behoort ook de situatie van de Joden onder islamitische heerschappij. De islamitische heersers zouden altijd goed zijn geweest voor hun joodse en christelijke onderdanen. Het antisemitisme werd van de Europeanen overgenomen.

Zo´n poging begon onlangs Hannes Stein op de website achgut.com. Onder het motto “zoekt en gij zult vinden” vertelt Stein ons het verhaal van de goede moslim en de slechte christen. Het is weliswaar juist, dat er in de islamitische wereld geen Holocaust op de Joden heeft plaatsgevonden, desondanks is de relatie tussen de islamitische heersers en hun joodse onderdanen alles behalve duurzaam harmonisch. Veelmeer worden tolerante fases steeds opnieuw afgewisseld door intolerante fases.

Hieronder slechts een onvolledig kort overzicht:

627 (ca. 500 tot 900 slachtoffers): Mohammed, de zogenaamde profeet van de moslims, liet volgens de overlevering de Joden in zijn invloedssfeer extreem vervolgen. De stam van de Banu Qurayza was een van de eersten, die te maken kreeg met de woede van Mohammed. Nadat de stam zonder steekhoudende reden belegerd werd en daarna capituleerde, werden de vrouwen en kinderen als slaven verkocht en de mannen onthoofd.

628 (ca. 100 slachtoffers): Mohammed laat de laatste door Joden beheerste oase in zijn invloedssfeer aanvallen, een deel van de mannen wordt geëxecuteerd, de vrouwen worden tot slaaf gemaakt. De resterende joden werden tot het jaar 644 gedeporteerd.

1033 (ca. 6000 slachtoffers): In de Marokkaanse stad Fez komt het tot de eerste grote pogrom tegen de Joden onder islamitische heerschappij.

1066 (ca. 4000 slachtoffers): In Al-Andalus (het huidige Spaanse Andalusië) komt het tot de eerste grote pogrom tegen Joden op Europees grondgebied. 30 jaar voor de eerste kruistocht, waarbij later enkele van de Joden, die daarvoor uit Al-Andalus tot aan de Rijn gevlucht waren, door christenen vermoord werden.

1146 (meerdere duizenden slachtoffers): In Marokko komt het tot een machtsovername door de Almohaden. Het totale aantal slachtoffers bereikt hier voor het eerst over de 100.000. De Almohaden vernietigen bijna de hele joodse en christelijke gemeenschap in Marokko.

1465 (meerdere duizenden slachtoffers): In de Marokkaanse stad Fez komt het opnieuw tot een slachting onder de Joden. Slechts elf Joden overleven de slachting. Deze begon, nadat de islamitische eer door een Jood werd besmeurd. Hij zou een islamitische vrouw vernederd hebben.

1828 (onbekend aantal slachtoffers): In Bagdad komt het tot anti-Joodse pogroms. De stad heeft in die tijd een joods bevolkingsaandeel van 25 tot 30%.

1945 (ca. 150 slachtoffers): Bij een pogrom in Tripolis worden de joodse huizen in de stad aangevallen. Er zijn 4000 daklozen. Veel Joden vluchten naar het Britse mandaatgebied Palestina. In 1941 hadden er al gelijksoortige onlusten in Bagdad plaatsgevonden. De joodse staat was op dat moment nog niet uitgeroepen.

Vanaf 1947 komen er in bijna alle islamitische landen onlusten tegen de joodse bevolking voor, nadat het VN-delingsplan en het uitroepen van een joodse staat bekend werden. Daarna komt het tot de grootste verdrijving van Joden in de islamitische wereld. Meer dan een miljoen Joden vluchten. Vooral naar Israël en Frankrijk.

© E.J. Bron 2011