Alle hemelse wezens,
de Sefariem,
de Ofaniem en
de heilige Chajjot,
bewijzen Hem hulde, roem en grootheid, Hem, de G-d
Die met al Zijn werken ophield,
Die Zich verhief op de zevende dag om op Zijn majesteitelijke zetel plaats te nemen,
 Die met roem de rustdag omgaf, de Sjabbatdag een zielsgenot noemde.
Dit is de grootste hulde voor de zevende dag, dat G-d daarop met al Zijn werk ophield.
En de zevende dag zelf geeft uiting aan de hulde en zegt:
"Een psalmzang van de Sjabbat, goed is het de Eeuwige te danken!" [Ps. 92:1-2]
Daarom roemen en prijzen al Zijn schepselen G-d,
hulde,
aanzien en
grootheidkennen zij toe aan G-d, de Koning, de Schepper van alles,
 Die in Zijn heiligheid Zijn volk Jisrael rust verschaft op de Heilige Sjabbatdag.

In de Torah lezen wij dat G-d in de eerste 3 scheppingsdagen 4 scheppingsdaden verrichtte (Bereesjiet/Gen. 1:3-11). Deze daden herkennen wij aan de woorden "En G-d zei...". We zien hier dus de getallen 3 en 4. Deze blijken bij verder onderzoek vaker samen voor te komen in de structuur van het Bijbelverhaal. Dat kunnen we zelfs zien in de reguliere Bijbelvertalingen die wij kennen, zonder dat wij het Hebreeuws erbij nemen.

Zo zien wij bijvoorbeeld dat er 3 aartsvaders waren en 4 aartsmoeders:

• Avraham had Sarah,
• Jitzchak had Rivkah en
• Ja'akov had Rachel en Leah.

We zouden dus de 3 kunnen zien als vertegenwoordiging van het mannelijke en de 4 van het vrouwelijke.

De 5 werd al in de oudheid gezien als ‘kind'. Interessant is hier dat het kind (5) voortkomt uit de maximaal voltooide man (3) en vrouw (4). Maar dan ook alleen bij maximale voltooiing (d.w.z. gemeenschap), want het is niet simpelweg 3 + 4, want daar komt 7 uit en niet 5. Er bestaan ook verwantschappen tussen bijvoorbeeld de 3, 30 en de 300 of 4, 40 en 400. De verhoudingen tussen de tien- of honderdtallen kun je zien als een niveauverschil, maar geen wezenlijk verschil. Wellicht is de vergelijking dat jij als 3 jarige dezelfde bent wanneer jij 30 jaar bent. Je bent en blijft dezelfde persoon. De tien- en honderdtallen geven bepaalde nuances aan. Het is hetzelfde ding, maar op een ander vlak.

Een voorbeeldje hiervan is het nuanceverschil tussen de slang (Hebr. nachasj) en de val/het vallen (Hebr. Nofal) van de mens:

Nachasj = de stam van dit woord is noen-chet-sjien, in getalswaarde 50-8-300. Nofal = de stam van dit woord is noen-peh-lamed, in getalswaarde 50-80-30.

We zien dus dat beide woorden zijn opgebouwd uit andere letters (op de ‘noen' na), maar in getallen gezien, overeenkomst hebben. Maar niet alleen in getallen, ook in betekenis. De slang, weten wij uit het scheppingsverhaal, heeft namelijk 100% te maken met de zondeval.

"Maar u hebt van alles maat, getal en gewicht bepaald."
(de apocrief ‘Wijsheid van Salomo' 11:20 GNB)