| Suicide en Jodendom |
| Publicatiedatum: dinsdag 17 december 2019 |
Auteur: Opperrabbijn R. Evers | 1.434 keer gelezen |
|
|
| Halacha, Noachieden, Gezondheid, psychologie en sport, Leven, dood en Opstanding der doden » |
|
|
Het moeizame rouwverwerkingsproces
Resum erend springen de volgende facetten in het oog:
1. Het isolement, waarin met name deze categorie rouwende nabestaanden dreigt te belanden.
2. De woede naar de overledene en de zelfverwijten, die de nabestaanden zich maken.
3. De enorme moeite voor de nabestaanden om met deze gevoelens goed om te gaan.
4. Het effect van een suïcide op de omgeving; suïcide van een significante ander wekt tweeërlei soorten gevoelens op: een positieve herwaardering van het leven, maar er kan ook een negatieve emotie ontstaan. Zelfmoord wordt door sommige nabestaanden overwogen als een van de serieuze mogelijkheden van het leven.
5. De rationalisatie van zelfmoord, die plaatsvindt bij de nabestaanden: het vrede vinden in en het rechtvaardigen van deze laatste wanhopige daad.
6. De waanzin van een cultuur, die de dood niet als een deel van het leven wil accepteren; de vluchtreactie na een overlijden en het overwaarderen van het leven zonder de dood daarin als integraal onderdeel te betrekken.
Uit interviews met nabestaanden bleken de enorme obstakels in het rouwverwerkingsproces na een zelfmoord. Het religieuze aspect van het rouwproces – het plaatsen van de dood in de perspectief van het leven en de positieve herwaardering van de zin van het leven – komt al helemaal in het gedrang, omdat de zelfmoordenaar door zijn laatste onherroepelijke daad de diepere zin van het leven de rug toekeerde. Voor de nabestaanden, die hun verdriet om deze negatieve instelling moeten verwerken, brengt deze daad slechts vertwijfeling aan de zin van het leven.
Zowel in psychologisch als in religieus opzicht is van een normaal rouwproces nauwelijks sprake. Het Jodendom kan geen waardering opbrengen voor de (koelbloedige) zelfmoordenaar en stelt dan ook als hoofdregel, dat alle rouwwetten en ‑rituelen, die ter ere van de overledene strekken, in een geval van zelfmoord niet van toepassing zijn. Hierin is het Jodendom vrij resoluut, althans indien sprake is van een weloverwogen zelfdoding. Toch is het Jodendom bereid zelfmoord uit psychische ziekte of vanuit een crisissituatie en zelfs een koelbloedige zelfmoord met de mantel der liefde te bedekken. Dit houdt in, dat ook de (wanhopige) zelfmoordenaar met de nodige eerbewijzen ter aarde wordt besteld.
|
| [1] « 14 | 15 | 16 | 17 | 18 » [18] |
|
|